"Eindelijk gerechtigheid", zullen ze in Duitsland uitroepen.
Een scheidsrechter die een doelpunt niet erkent, terwijl de bal toch voor iedereen zichtbaar duidelijk de doellijn gepasseerd was - het riep onmiskenbaar de geest op van de finale van 1966, toen precies het omgekeerde gebeurde. Destijds trokken de Duitsers aan het kortste eind, ditmaal waren het de Engelsen. De Duitse televisie heeft de in 1966 ten onrechte goedgekeurde Engelse goal sindsdien tientallen, zo niet honderden keren herhaald - alsof ze daarmee de geschiedenis kon herschrijven. De Engelse frustratie zal na gisteravond zeker even groot zijn.
Je zou verwachten dat de Engelse ploeg, die tussen pakweg de dertigste en veertigste minuut duidelijk het beste van het spel had, door het volstrekt ten onrechte afgekeurde doelpunt van Lampard er nog een schepje bovenop zou doen, maar verbazend genoeg gebeurde precies het tegenovergestelde. De tegenslag leek de Engelsen eerder te verlammen. Ze trokken nog wel manmoedig ten aanval, maar dat gebeurde met steeds minder overtuiging en raffinement. De vlijmscherpe Duitse counters leverden uiteindelijk een volstrekt verdiende 4-1 zege op voor de jonge Mannschaft.
De Duitse zege betekent ook een flinke terechtwijzing voor de Engelse tabloidpers, die in haar bekende fantasieloze sensatiezucht de oorlog er weer eens met de haren bij gesleept had. De nederlaag (de grootste ooit voor een Engels team op de eindronde van een WK) bewees eens te meer hoezeer de Engelse 'sterren' in eigen land (en ook daarbuiten) worden overschat.
Ik ben benieuwd of de Duitsers zich opnieuw naar de finale kunnen voetballen. Als ze spelen op de manier waarop ze gisteren in het eerste half uur de Engelse verdediging aan flarden reten, zou het me niets verbazen.
Intussen liet de voormalige aanvoerder van de Ontembare Leeuwen van Kameroen, Rigobert Song, die in de wedstrijd tegen Nederland zijn laatste minuten voor de nationale ploeg speelde, in een tv-interview doorschemeren dat er in het Kameroenese kamp van alles mis was. Ook trainer Paul Le Guen zei na te zijn opgestapt dat hij al bij zijn aanstelling, vorig jaar, grote problemen had opgemerkt binnen de selectie die hij nooit had kunnen oplossen. Geen wonder dat de Leeuwen er andermaal niets van bakten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten